Blizna po cesarskim cięciu
Ściana brzucha stanowi bardzo duży obszar powierzchni całego ciała. Ograniczona jest: od góry- wyrostkiem mieczykowatym oraz łukami żebrowymi, od dołu- spojeniem łonowym (górnym brzegiem kości miednicznych). Warstwy przedniej ściany brzucha to: skóra, powięź powierzchowna (tkanka podskórna), mięśnie i ich powięzi głębokie, tkanka łączna zewnątrzotrzewnowa, otrzewna ścienna.
Skóra to największy narząd ciała. Jest ciągła, a jej trzy warstwy stanowią skuteczną barierę dla środowiska zewnętrznego, umożliwiają przekazywanie informacji sensorycznych oraz pełnią istotną rolę w utrzymaniu homeostazy. Dynamiczny naskórek nieustannie wytwarza ochronną warstwę zewnętrzną komórek. Kolagen i elastyczne włókna warstwy skórnej zapewniają podstawową wytrzymałość skóry na rozciąganie, podczas gdy warstwa tłuszczu podskórnego stanowi magazyn energii dla organizmu.
Rehabilitacja po cesarskim cięciu – blizna po cesarskim cięciu
Cesarskie cięcie jest jedną z najczęściej wykonywanych operacji nacięcia na świecie. Zrosty blizn i zrosty śródotrzewnowe należą do najczęstszych powikłań chirurgii położniczej. Konsekwencje zaburzonego gojenia i nieprawidłowego zrostu mogą być odczuwane nawet w okolicy odległych od miejsca cięcia i skutkować przewlekłym bólem, zaburzeniami ruchomości czy nieprawidłową postawą, mogą prowadzić również do niedrożności jelit, przewlekłego bólu brzucha i miednicy, ciąży pozamacicznej i niepłodności u kobiet. Zrosty zwiększają także ryzyko chirurgiczne, takie jak uszkodzenie pęcherza lub jelita podczas kolejnych operacji, wydłużają czas trwania operacji.
Terapia blizny obejmuje umiejętne badanie blizny i jej okolicy, a także nierzadko rozpoznanie objawów spowodowanych blizną znajdujących się w okolicy niebezpośrednio związanej z blizną. Zastosowanie odpowiednich technik manualnych, pinopresury, wykorzystanie przedmiotów takich jak bańki, wałek wieloigłowy, taping rehabilitacyjny oraz terapii ruchem prowadzi do poprawy funkcjonowania blizny jak i całego organizmu. Najbardziej polecanym podejściem jest jak najszybsze rozpoczęcie leczenia blizny – do siedmiu dni od interwencji chirurgicznej. W tym okresie rehabilitacja obejmuje zabiegi wokół blizny, które mają na celu poprawienie ukrwienia tkanki oraz zmniejszenie opuchlizny. Wymaga to jednak uwagi i ostrożności, aby nie doprowadzić do przerostu tkanek oraz powstawania zrostów. Pracę bezpośrednio z blizną można rozpocząć dopiero po całkowitym zagojeniu się rany, zazwyczaj po 3-4 tygodniach od powstania blizny. Do najskuteczniejszych zabiegów fizykalnych należą: laseroterapia, magnetoterapia, jonoforeza oraz ultradźwięki.
