Nietrzymanie moczu oraz obniżenie narządów miednicy mniejszej – objawy i metody leczenia
Problemy z nietrzymaniem moczu czy obniżeniem narządów miednicy mniejszej są zjawiskiem rzadko
omawianym, uważanym za wstydliwe a jednak dość często spotykanym. Okazuje się, że mogą
dotyczyć zarówno osób młodych jak i starszych, ale przede wszystkim co trzeba podkreślić mogą
dotyczyć zarówno kobiet jak i mężczyzn.
Czym jest nietrzymanie moczu?
Nietrzymanie moczu wg definicji to bezwiednie gubienie moczu. Możemy podzielić tą dysfunkcje na
parę rodzajów. Wysiłkowe nietrzymanie moczu (WNM), pęcherz nadaktywny (OAB), mieszane
nietrzymanie moczu i różne rodzaje związane z chorobami układu nerwowego.
Jeżeli mówimy o wysiłkowym nietrzymaniu moczu, które jest najpopularniejszą formą inkontynencji,
można rozróżnić 3 stopnie. Pierwszy to w sytuacji, wzmożonego i nagłego wysiłku, np. podczas
kichania lub silnego kaszlu. Drugi, gdy wysiłek jest o średnim nasileniu, np. wchodzenie po schodach,
sprzątanie, podskakiwanie lub podbieganie. Rozróżniamy tu również formy 2A i 2B, gdzie przy 2A
jesteśmy w stanie jeszcze zaproponować jako podstawową formę leczenia fizjoterapię natomiast przy
dysfunkcji na poziomie 2B trzeba najpierw wykonać zabieg operacyjny. Trzeci stopnień jest w
momencie, gdy gubiony jest mocz w spoczynku, przy spokojnym chodzeniu, podczas leżenia.
Inną przyczyna problemów z nietrzymaniem moczy może być pęcherz nadaktywny (Overactive
Bladder). To zespół chorobowy, na który muszą się składać przynajmniej 3 czynniki. Zwiększone
parcie na mocz, które może być związane z gubieniem moczu lub nie, nykturie (częstomocz nocny),
zwiększona częstotliwość oddawania moczu. Przy tym schorzeniu istotną sprawą są treningi
toaletowe oraz behawioralne, dzienniczek mikcji i zmniejszenie częstości oddawania moczu nocą.Nietrzymanie moczu – leczenie
Zarówno przy wysiłkowym nietrzymaniu moczu jak i pęcherzu nadaktywnym mamy różne ścieżki
terapii. Metody, które są stosowane mogą być zarówno zachowawcze, farmakologiczne jak i
operacyjne. Fizjoterapia dna miednicy jest metodą zachowawczą, która z powodzeniem jest
stosowana w początkowych i średniozaawansowanych stadiach tych dysfunkcji oraz jest nieodzowna
w okresie pooperacyjnym. Zadaniem fizjoterapeuty uroginekologicznego w pracy z tymi problemami
będzie regulacja napięcia mięśniowego, nauka poprawnego kaszlu, poprawa postawy ciała oraz
koordynacji oddechowej i ruchowej.Czym jest obniżenie narządów miednicy mniejszej?
Innym schorzeniem, które może powodować nietrzymanie moczu jest obniżenie narządów miednicy
mniejszej. Określa się tak przesunięcie narządów wewnętrznych oraz narządów miednicy mniejszej w
kierunku doogonowym. Rozróżniamy tu obniżenia na podstawie wpuklenia się narządów w ściany
pochwy. W obrębie przedniej ściany, możemy wyróżnić cystocele, czyli wpuklenie się pęcherza w
przednią ścianę pochwy lub uretrocele, czyli wpuklenie się cewki moczowej natomiast rectocele jest
to wpuklenie się odbytu w tylną ścianę pochwy. Przyczyny tych zjawisk mogą być bardzo różne i nie
tylko będzie to ciąża i poród. Może być to również niewydolność mięśni dna miednicy, słaba tkanka
łączna, duże obciążenia fizyczne, zaparcia oraz defekacje z silnym parciem, otyłość czy choroby
pulmonologiczne. Obniżenie narządów miednicy mniejszej – leczenie
Terapia przy obniżeniu narządów miednicy mniejszej również może być zachowawcza lub operacyjna.
Od strony fizjoterapii istotne jest, aby nauczyć pacjenta poprawnego oddawania moczu oraz
defekacji, rozluźnieniu mięśni i odciążeniu więzadeł w obrębie miednicy i stawów sąsiednich.
Warto podkreślić, że w każdym z tych przypadków bardzo istotną rolę ma poprawna postawa ciała i
praca przepony. Fizjoterapeuci uroginekologiczni objaśniają i uczą jak prawidłowo ćwiczyć mięśnie
dna miednicy, aby przeciwdziałać dysfunkcjom w tym obszarze.